قاسم منصور آلكثير در روزنامه اعتماد نوشت: نقل زيبايي از احمد شاملو وجود دارد كه ميگويد: «تعهد در ذات هيچ هنري نيست؛ اين هنرمند است كه بايد متعهد باشد يا نباشد.»
همراهي و واكنش هنرمندان با رويدادها و دغدغههاي اجتماعي همواره مورد انتظار مردم بوده است. به طور كلي در سالهاي اخير اين انتظار در مردم ايجاد شده كه هنرمندان نبايد در برابر اتفاقات روز و دغدغههاي عمومي جامعه سكوت كنند. واكنش هنرمندان به غير از واكنشهايي كه به عنوان يك شخص حقيقي نشان ميدهند، ميتواند به صورت مستقيم و غيرمستقيم در آثاري كه خلق ميكنند، انعكاس يابد.
در اين ميان بعضي هنرمندان واكنشهاي درلحظه از خود نشان ميدهند و عدهاي ديگر پس ازمدتي اثري خلق ميكنند و عدهاي هم تصميم ميگيرند سكوت و بيتفاوتي را به عنوان واكنش انتخاب كنند. ميدانيم كه هنر از موضوعات اجتماعي و زندگي روزمره جدا نيست. هنرمند كسي جز ساختار اجتماع نيست؛ در دل جامعه زندگي ميكند و دغدغههاي ذهني او و الهاماتش در كنار هم قرار ميگيرند تا اثري خلق شود. درخوزستان، خصوصا در سالهاي اخير و پيدايش ريزگردها، افزايش مساله انتقال آب كارون، وضعيت معيشت و بيكاري، به خصوص كرامت انساني اقوام مختلف و... باعث پايين آمدن اميد به زندگي ميان مردم اين استان و افزايش نارضايتيهاي آنان شد.
تلنبار اين مسائل باعث ايجاد برداشتي ميان بخشي از مردم خوزستان شده كه گويي جرياناتي ميخواهند كه مردم اين ديار از استان مهاجرت كنند. فارغ از صحيح يا غلط بودن اين برداشت، اين مساله در شعارهاي معترضان هم عينيت و نمود جدي داشت. خوشبختانه ميبينيم بعضي هنرمندان شاخص قدم به ميدان گذاشتند و خطوط قرمزي را كه در ذهن مردم بود، شكستند.
بسيار شنيديم كه چهرههاي حوزههاي مختلف جهاني نسبت به وضع اجتماعي كشور و محل زندگيشان فعاليتهاي انساندوستانه در كنار مردم انجام دادهاند. انتشار ويديو موزيكي با نام «اهواك» (تو را ميخواهم) با كلام عربي و زيرنويس فارسي از مهدي يراحي، خواننده مشهور پاپ كشور در خوزستان و كشور بازتاب گستردهاي داشت. ويديو با تصويري از اين هنرمند شروع ميشود كه گوشي به دست درحال شنيدن صداي خانمي است كه نماد اعتراضات اخير خوزستان شد.
دراين موزيك ويديو با نگاهي عاشقانه به وطن بر اين مفهوم تاكيد ميشود كه ما اين سرزمين (خوزستان) را با وجود همه تلخيها و كاستيها ميخواهيم و تا مرگ پاي اين سرزمين ميمانيم؛ سخني كه از زبان «سيد خلف» كشاورز خوزستاني كه در اعتراض به كمبود آب، به سازمان آب و برق خوزستان رفته بود و اين موضوعات را فرياد ميزد، گفته شد. در ويديو موزيك «اهواك» از تصاوير اعتراضات اخير و خشكساليها و مشكلات گاوميشها استفاده شده است.
واكنشهاي اجتماعي اين هنرمند پاپ تنها به اين قطعه ختم نميشود. او پيش از اين نيز با تك ترانه «خاك» بسياري از دوستداران محيطزيست كشور را به خود خيره كرد. گفته ميشود براي اين تك ترانه مجوز نشر گرفته نشده است و يراحي آن را تنها به دليل تعهد اجتماعياش منتشر كرد. همچنين در سيلاب سال 1398 كه بخش وسيعي از خوزستان را درگير كرده بود، اين هنرمند با ترانه «اهل النخل» به مشكلات سيلاب در خوزستان پرداخت.
حضور مهدي يراحي در كنار مردم اهواز در زنجيره انساني نجات كارون نيز خبرساز شده بود. يراحي پس از شنيدن اطلاعيه تجمع مردم در سال 1392 به سرعت خود را به اهواز رساند و با در دست داشتن پلاكاردي با عنوان «كارون را نجات ميدهيم» مردم را تشويق به حمايت براي نجات كارون كرد. مدتي بعد اين خواننده ملي را ماسك بر دهان به نشانه اعتراض به وضع گرد و خاك اهواز روي سن كنسرت ديديم. چندي بعد در خلال برنامههاي پخش زندهاي كه دعوت ميشد مستقيم و با جديت تمام از دغدغه مردم و محيطزيست ميگفت و بار ديگر با پوشيدن لباس مخصوص كارگران، از جامعه كارگري حمايت و كنسرتي رايگان را براي آنان برگزار كرد.
نبايد فراموش كرد لزوما هر فردي كه به ايرادات، اشكالات سياستگذاريها و بيكفايتي برخي مسوولان اعتراض ميكند، شخص سياسي نيست زيرا در راستاي حداقلها و مطالبات اجتماعي و اينكه آن معضلات بيشك در زندگي شخصي و حوزه فعاليتي او تاثير مستقيم خواهد داشت، اعتراض خود را بيان ميكند. به همين منظور يراحي نيز «اهواك» را براي همصدايي با اهواز خواند.