مخاطبان عصر ایران- در دنیای امروز قطعه سازی یک صنعت بسیار اشتغال زا و زود بازده و پر درامد برای مردمان می باشد. تاریخ صنعت کشورها نشان می دهد که زمانی کشورها به سمت ایجاد صنایع تولید خودرو، لوازم خانگی و لوازم صنعتی می روند که به فکر ایجاد اشتغال انبوه در کشورشان باشند. نمونه بسیار بارز آن کره جنوبی، ژاپن و چین می باشد.
در ایران هم مدیران وزارت صنعت برای ایجاد شغل بسیار زیاد از طریق قطعه سازی به فکر ایجاد صنایع خودرو سازی و لوازم خانگی مانند ایران خودرو و ارج و آزمایش و پارس افتادند. لذا برای اینکه صنعت قطعه سازی در ایران رونق بگیرد تولید خودرو بومی پیکان و لوازم خانگی ارج، ازمایش و پارس را شروع کرده و با انواع تسهیلات چنان کردند که مردم این اجناس داخلی را با اجناس خارجی جایگزین کنند و بخوبی هم روش موفقی بود.
متاسفانه در دهه 60 مدیران به سمت تولید خودرو و لوازم خانگی رفتند که اکثریت قطعه سازان خارجی توان تولید آن قطعه را داشتند. بنظر می رسد مهمترین علت ان این بود که دولت تلاش کرد که از فروش خودرو و لوازم خانگی کسب درآمد کند . لذا در اندک زمانی، بازار ایران به تصرف قطعه سازان خارجی مخصوصا چین درآمد و کم کم قطعه سازان داخلی یا ورشکسته شدند و یا به کنترل قطعه سازان خارجی درامدند.
بهر حال گویا در 1400 مدیران وزارت صنعت، صنایع خودرو سازی، لوازم خانگی و صنعتی تصمیم گرفتند که خودرو و لوازم خانگی برای ایران طراحی و تولید کنند اما با این قیمت ها و ندادن تسهیلات بنظر می رسد به این زودی ها امکان جایگزینی وجود ندارد. و مردم به سمت قطعات خواهند رفت و قطعه سازان خارجی با استفاده از علم کپی رایت براحتی قطعات مورد نیاز را تولید خواهند کرد و آن وقت با پدیده قاچاق روبرو خواهیم شد .
بنظر می رسد باید با یک برنامه ریزی دقیق از تنوع محصولات کاسته شود و در یک برنامه پنج ساله کلیه خودرو و لوازم خانگی ایرانی جایگزین خودرو (پژو . رنو . جک . هیوندا . لیفان . ) و لوازم خانگی (بوش . ال جی . سامسونگ . دوو . ) خارجی شود.
شرط اصلی این است که مدیران دولتی ایران، مانند مدیران کره جنوبی و ژاپن فکر کسب درآمد از فروش خودرو را کنار بگذارند و تفکر ایجاد اشتغال از طریق صنایع فطعه سازی با صنایع خودرو و لوازم خانگی و صنعتی باشند.