شش خلبان نیروی هوایی ارتش در طول یکسال در اثر سه سانحه مختلف به شهادت رسیدند. یک خلبان بازنشسته نیروی هوایی معتقد است که تحریم ها نقش اصلی را در این سوانح داشته است.
به گزارش ایسنا، در روز ۱۱ خرداد ۱۴۰۰ سرهنگ کیانوش بساطی و سروان حسین نامنی از خلبانان نیروی هوایی ارتش پایگاه هوایی دزفول در حین آمادهسازی هواپیما قبل از پرواز، بر اثر عملکرد ناگهانی صندلی پران به شهادت رسیدند.
سرهنگ دوم صادق فلاحی و سروان علیرضا حنیفه زاد در روز دوم اسفند سال گذشته در تبریز و در روز سوم خرداد سرگرد خلبان قاسم زمانی و دانشجوی خلبانی محمد جواد بای در نایین اصفهان در اثر سانحه و سقوط جنگنده خود به شهادت رسیدند.
سرتیپ کیومرث حیدریان خلبان بازنشسته نیروی هوایی ارتش و کارشناس ارشد بررسی سوانح هوایی و زمینی و ایمنی درباره وقوع سانحه برای جنگنده های نیروی هوایی معتقد است که هم اشتباه انسانی و هم نقص فنی در این سوانح موثر است. او اگرچه به ساخت تجهیزات در داخل کشور اشاره دارد اما دلیل اصلی نقص فنی را تحریم های کشورمان می داند که مانع ورود تجهیزات جدید و به اندازه کافی به نیروی هوایی می شود.
وی معتقد است که طبیعی است که با افزایش تعداد پروازها، سانحه ها هم بیشتر شود. من به خلبانان جوان هم گفته ام که سانحه می تواند هم به دلیل اشتباهات انسانی رخ دهد و هم به دلیل نقص فنی و البته گاهی اشتباه انسانی و نقص فنی به هم متصل شده و زنجیره سانحه رخ می دهد به طور مثال ممکن است خلبان با روحیه بد یا با عصبانیت پای پرواز برود و در حین پرواز هم موتور جنگنده دچار نقص فنی شود و زنجیره سانحه رخ بدهد. در واقع نقص فنی ممکن است حلقه نهایی شود.
وی ادامه داد: سانحه همه جا وجود دارد و در هیچ جای دنیا سانحه به صفر نرسیده است. اما اگر تجهیزات کامل باشد، طبیعی است که سانحه هم کمتر می شود. به هر حال ما الان تحریم هستیم البته تلاش زیادی شده است تا سانحه کمتر شود اما آمریکا هم نمی تواند سانحه را به صفر برساند.
حیدریان با بیان اینکه ما هم جنگنده قدیمی داریم و هم جنگنده جدید، گفت: اگر جنگنده های جدید جایگزین شوند، شرایط خیلی بهتر می شود. از سویی قطعات هم در داخل ساخته می شود و هم از کشورهایی مثل روسیه و چین وارد می شود ولی مشکل اصلی تحریم های جهانی علیه کشورمان است.
وی در پایان با اشاره به اینکه آموزش خلبان ها هم مطابق آموزش های اصلی در دنیا انجام می شود، افزود: اما مشکل این است که ما همه هواپیماهای آموزشی را نداریم. در دوره ای که من آموزش می دیدم، ابتدا با چند هواپیمای آموزشی تمرین کرده و بعد از هواپیمای اصلی استفاده می کردیم اما الان آموزش هم با هواپیمای اصلی انجام می شود.