عصر ایران؛ اهورا جهانیان - ملاقات و گفتوگوی لیونل مسی و زینالدین زیدان، احتمالا مهمترین خبر دنیای فوتبال در یکی دو روز گذشته بوده. این دیدار که با همکاری شرکت آدیداس و باشگاه اینترمیامی برگزار شد، رویدادی فراموشنشدنی برای فوتبالدوستان جهان است.
زیدان در گفتوگو با مسی، او را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال دانست و ضمنا از نبوغ و قدرت بازیسازی او تجلیل کرد. همچنین زیزو دربارۀ خودش گفت که وقتی بازی میکرد، یک ثانیه از سایر بازیکنان جلوتر بود اما مسی را بازیکنی توصیف کرد که سه ثانیه از سایر بازیکنان جلوتر است.
پیش از این دیدار نیز زیدان تکلیفش را با نه تنها با دوگانۀ مسی-رونالدو بلکه با دوگانۀ مسی-مارادونا هم روشن کرده بود. او گفته بود مسی بهترین بازیکن تاریخ فوتبال است ولی رونالدو یکی از بازیکنان بزرگ این دوره است.
زیدان اگرچه انزو فرانچسکولی را الگوی خودش در فوتبال میدانست و به این بازیکن اروگوئهای علاقۀ زیادی داشت، ولی قبلا مارادونا را بهترین بازیکن تاریخ فوتبال میدانست. یعنی در پاسخ به سؤال تاریخیِ "پله یا مارادونا؟"، زیدان به مارادونا رای میداد.
زیدان در کنار انزو فرانچسکولی
با این حال او هیچ وقت نگفته بود مسی از مارادونا بهتر است. ظاهرا قهرمانی آرژانتین در جام جهانی 2022، از نظر زیدان در حکم کامل شدن کارنامۀ مسی بوده و به همین دلیل اسطورۀ فوتبال فرانسه الان بدون تردید و اما و اگر، مسی را بهتر از همۀ بزرگان تاریخ فوتبال میداند.
زیدان در سال 2008 گفته بود مسی بسیار خوب است اما کریس رونالدو "معجزۀ فوتبال" است. اما از 2008 تا الان، پانزده سال گذشته و بدیهی است که نظر زیدان عوض شده باشد؛ چراکه الان تقریبا همۀ بازیکنان و پیشکسوتان برجستۀ دنیای فوتبال، مسی را بهتر از رونالدو میدانند. حتی گری لینهکر و رونالدینیو و بسی دیگر از فوتبالیستهایی که فوتبال روز دنیا را با دقت تعقیب میکنند، معتقدند مسی از مارادونا و پله نیز بهتر بوده.
اخیرا نیز سایت "90 مین" 25 بازیکن برتر تاریخ فوتبال را انتخاب کرد که مسی نفر اول شد و پس از مارادونا و پله و بکنبائر و کرایف و رونالدوی برزیلی و زیدان و کریس رونالدو و پلاتینی و روبرتو باجو قرار گرفتند.
انتخاب این ده نفر به عنوان برترین بازیکنان تاریخ فوتبال، انتخاب معقولی است. اگرچه به نظر میرسد آلفردو دیاستفانو را باید جزو ده نفر اول قرار داد و عدم حضور رونالدینیو در بین 25 بازیکن برتر تاریخ نیز موجه نیست. با این حال بقیۀ اسامی و تا حدود زیادی جایگاهشان در این فهرست، معقولاند.
زمانی که زیدان سرمربی رئال مادرید بود و کریس رونالدو هم در رئال توپ میزد، در یکی از نشستهای خبری، یکی از خبرنگاران از زیدان پرسید: «کریس رونالدو خودش را بهترین بازیکن تاریخ میداند. آیا شما هم او را بهترین میدانید؟» زیدان هم گفت: «حق با رونالدو است. او بهترین بازیکن تاریخ است.»
از پاسخ سرد و کوتاه زیزو، کاملا میشد فهمید او رونالدو را بهترین بازیکن همۀ ادوار نمیداند اما برای اینکه رونالدو شر به پا نکند و کار به دلخوری و قهر و قهرکشی نکشد، حرف رونالدو را تایید کرد. در حالی که کمتر از دو سال پس از این پرسش و پاسخ، وقتی که زیدان دوباره مربی رئال مادرید شده بود و رونالدو هم از رئال رفته بود، خبرنگاران دربارۀ احتمال بازگشت رونالدو به مادرید از زیدان سؤال کردند و زیدان هم گفت: رونالدو را لازم ندارم.
اگر زیدان واقعا رونالدو را بهترین بازیکن تاریخ میدانست، قطعا از حضور دوبارۀ او در تیمش استقبال میکرد؛ اما واقعیت این بود که از موضع یک "بزرگتر"، خودپسندی یک "بچه" را تایید کرده بود تا رفتاری بزرگوارانه داشته باشد؛ رفتاری که البته عاقلانه هم بود و به کار پیشگیری از ایجاد حاشیه در تیمش میآید.
به هر حال اینکه زیدان هم مسی را بهتر از رونالدو بداند، چیز عجیبی نیست. حتی با توجه به جوّی که پس از جام جهانی 2022 در دنیای فوتبال ایجاد شده، اینکه زیدان مسی را بهترین بازیکن تاریخ بداند، عجیب نیست. از زمان درخشش مارادونا در جام جهانی 1986، بیش از 37 سال گذشته است. بگو چهل سال! چهل سال زمان کمی نیست برای اینکه فروغ یک ستاره کمرنگ شود.
وانگهی، گذشتهگرایی همیشه مستعد پامال شدن حق امروزیان است. وقتی مسی هفده سال درخشان را سپری کرده، کمی سخت است دوستداران فوتبال مدام به بیست سال قبل از این هفده سال چشم بدوزند.
علاوه بر این، در ترجیح مسی به مارادونا و پله، استدلالی اصولی هم وجود دارد و آن اینکه، فوتبال هم مثل سایر پدیدههای دنیا در حال پیشرفت است و از آنجا که فوتبال امروز پیشرفتهتر از فوتبال سی چهل سال قبل است، بنابراین عجیب نیست که بهترین بازیکن امروز بهتر از بهترین بازیکن آن دوران باشد. اگرچه میتوان در قبول این استدلال چون و چرا کرد، ولی به هر حال استدلالی در خور توجه است.
هر چه بود، تصاویر دیدار مسی و زیدان (عکسها و ویدئوی این دیدار) حسابی دلنشین بود. آدم سرسخت و بزرگ و محبوب و محترمی مثل زیدان، بنشیند جلوی مسی، این چنین او را تحسین کند و مسی هم متقابلا بزرگی و شکوه زیدان را به یاد همۀ ما بیاورد و از فینال 1998 بگوید و آن شوت جادویی در فینال 2002، مقابل بایرن لورکوزن. چه دیداری در دنیای فوتبال میتوانست خوشایندتر از این دیدار باشد؟