محمد یونس رئیس دولت موقت بنگلادش شد

محمد یونس ۸۴ ساله و بانک وی با نام «گرامین» سال ۲۰۰۶ به دلیل تلاش برای خارج کردن میلیون‌ها نفر از فقر و اعطای وام‌های زیر ۱۰۰ به مردم فقیر روستایی بنگلادش برنده جایزه صلح نوبل شد.

ریاست جمهوری بنگلادش سه‌شنبه شب اعلام کرد که محمد یونس برنده جایزه صلح نوبل ریاست دولت موقت این کشور را بر عهده خواهد گرفت.

این تصمیم پس از آن اتخاذ شد که شیخ حسینه واجد روز سه‌شنبه در پی اعتراضات سراسری در بنگلادش از نخست وزیری کناره‌گیری و کشور را ترک کرد.

به گزارش ایرنا به نقل از خبرگزاری فرانسه، محمد شهاب‌الدین رئیس جمهور بنگلادش پس از دیداری پنج ساعته با رهبران دانشجویان معترض، برخی سران تجاری، اعضای جامعه مدنی و روسای ارتش تصمیم گرفت که یونس را به ریاست دولت موقت منصوب کند.

شهاب‌الدین همچنین دستور آزادی خالده ضیاء نخست وزیر پیشین و رقیب شیخ حسینه از بازداشت خانگی را صادر کرد. دولت شیخ حسینه در سال ۲۰۱۸ خالده ضیاء را به فساد متهم کرد و تحت بازداشت خانگی قرار داد.

یونس ۸۴ ساله و بانک وی با نام «گرامین» سال ۲۰۰۶ به دلیل تلاش برای خارج کردن میلیون‌ها نفر از فقر و اعطای وام‌های زیر ۱۰۰ به مردم فقیر روستایی برنده جایزه صلح نوبل شد.

اعتراضات بنگلادش اول ژوئیه برابر با ۱۱ تیر۱۴۰۳ آغاز شد؛ زمانی که فعالان دانشجویی در دانشگاه داکا، بزرگترین دانشگاه این کشور، به شدت با پلیس و هواداران دولت درگیر شدند، شدت یافت.

این اعتراضات در یک نظام بحث برانگیز سهمیه‌بندی مشاغل ریشه دارد که تا ۳۰ درصد مشاغل دولتی را به اعضای خانواده مبارزان جنگ استقلال بنگلادش در سال ۱۹۷۱ علیه پاکستان موسوم به «مبارزان آزادی» اختصاص می‌دهد.

شیخ حسینه ۷۶ ساله از سال ۲۰۰۹ میلادی بعنوان نخست وزیر بنگلادش بر سرکار آمد و در انتخابات ژانویه گذشته نیز برای چهارمین بار در انتخابات پیروز شد. این ناآرامی‌ها در دوره صدارت وی بی‌سابقه بود.

نخست‌وزیر مستعفی بنگلادش تظاهرکنندگان را «تروریست» خوانده بود ولی با افزایش شمار کشته‌های این اعتراضات به بیش از ۳۰۰ نفر، مردم به کاخ نخست‌وزیری یورش برده و شیخ حسینه را مجبور به ترک کشور کردند.

درگیری‌های شدید روز یکشنبه (۱۴ تیرماه ۱۴۰۳) بین پلیس و معترضان در بنگلادش به کشته شدن دست‌کم ۱۰۰ نفر انجامید و به این ترتیب تظاهرات مسالمت‌آمیز دانشجویی که در آغاز برای مخالفت با سهمیه‌های استخدام در دولت شکل گرفته بود به یک کارزار سراسری نافرمانی مدنی با هدف سرنگونی نخست وزیر بنگلادش تبدیل شد.