انواع موکت و فرش می توانند به فضای خانه احساسی دنج و راحت ببخشند. اما در عین حال نیز ممکن است آلرژن‌ هایی را در خود جای دهند که هر زمان که روی آنها راه برویم، ناخواسته به هوا پرتاب ‌شوند. این مسئله می تواند حتی در تمیزترین خانه ها هم رخ دهد.

محرک های میکروسکوپی که در فرش زندگی می کنند، قادر به نفوذ به بافت فرش از محیط داخل و یا خارج خانه هستند. شوره حیوانات، کپک و گرد و غبار همگی ممکن است از جمله عوامل تحریک کننده باشند. گرده و سایر آلاینده ها نیز می توانند در قسمت زیر کفش جمع شده و یا از طریق پنجره های باز وارد شوند.

بر اساس مقاله ای که از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، الیاف فرش، چسب و هر ماده دیگری که برای نگه داشتن اجزای مختلف فرش و موکت در کنار هم نیاز هستند، در برخی افراد واکنش های آلرژیک ایجاد خواهد کرد. در نتیجه اگر به محض ورود به خانه دچار خارش چشم یا آبریزش از بینی خود می شوید، وقت آن رسیده که به سراغ فرشتان بروید و احتمال مقصر بودن آن را بررسی کنید.

علائم

آلرژن های رایجی که در داخل و یا اطراف خانه شما وجود دارند، به ناچار به فرش شما راه می یابند. درست مانند هر چیز دیگری که در جو وجود دارد، آلرژن‌ های موجود در هوا نیز در معرض نیروی جاذبه هستند. در نتیجه اگر در خانه ی خود فرش دارید، این امر باعث می شود که مواد حساسیت زا درست زیر پای شما به دام انداخته شوند. این موارد عبارت اند از:

- شوره حیوانات خانگی

- گرده

- قطعات میکروسکوپی حشرات

- گرد و غبار

- مایت

- کپک

اگر به هر یک از این موارد حساسیت دارید، آسم القا شده به وسیله آلرژی، درماتیت تماسی یا رینیت آلرژیک در کمین شما خواهند بود. علائمی که ممکن است تجربه کنید شامل موارد زیر هستند:

- خارش چشم ها و آبریزش از آنها

- عطسه

- خارش و آبریزش از بینی

- گلوی خراشیده و تحریک شده

- خارش و قرمزی پوست

- سرفه

- خس خس سینه

- مشکل در تنفس

- تنگی نفس

- احساس فشار در قفسه سینه

آلرژن ها و فرش

حتی فرشی که مرتبا توسط جاروبرقی تمیز می‌ شود نیز می‌ تواند حاوی مقدار زیادی آلرژن در داخل و همچنین اطراف الیاف باشد. با این حال، همه فرش‌ ها فرآیند تولید یکسانی را طی نمی کنند.

فرش‌ و موکت های پرز بلند از الیاف بلند و شل تشکیل شده ‌اند. این دسته از فرش ها مکان هایی عالی برای چسبیدن آلرژن ها و رشد کپک ها مهیا می کنند.

در مقابل، موکت و فرش های کم پرز (یا پرز کوتاه) بافت تنگ تر و کوتاه تری دارند. بنابراین مواد حساسیت زا فضای کمتری برای پنهان شدن در اختیار خواهند داشت. با این حال، این موضوع بدان معنا نیست که فرش‌ های کم پرز نمی‌ توانند خانه ‌ای دنج برای گرد و غبار، خاک و گرده ‌ها فراهم کنند.

انجمن های آلرژی، مانند انجمن ریه آمریکا و بنیاد آلرژی و آسم آمریکا (AAFA)، توصیه می کنند که از انواع کفپوش های پرز دار و موکت های سرتاسری به نفع فرش های قابل شستشو و کفپوش های سخت دوری کنیم.

کفپوش های سخت مانند لمینت ، چوب‌ یا کاشی‌، هیچ فضایی برای گیر افتادن مواد حساسیت ‌زا ندارند و به راحتی می‌توان آنها را شست. با این وجود اگر به فرش علاقه دارید، AAFA پیشنهاد می‌ کند که به جای فرش و موکت پرز بلند، فرش های پرز کوتاه را انتخاب کنید.

مواد مورد استفاده برای تولید فرش و همچنین VOC ها (ترکیبات آلی فرار) که از آنها متساعد می شود، می توانند باعث واکنش های آلرژیک مانند درماتیت تماسی در افرادی شوند که به آنها حساس هستند. آنها همچنین ممکن است بر دستگاه تنفسی تاثیر منفی بگذارند یا منجر به علائم آسم ناشی از آلرژی شوند.

فرش و موکت ها از دو قسمت تشکیل شده اند، پرز بالایی که می بینید و یک لایه پشتی در زیر آن. امکان حساسیت به مواد در هر دو قسمت وجود دارد. لایه بالایی می تواند از انواع الیاف طبیعی یا مصنوعی ساخته شود. این موارد عبارت اند از:

- پشم

- نایلون

- پلی استر

- پلی پروپیلن

- جوت یا کنف هندی

- سیسال

- علف دریایی

روکش فرش از فوم اورتان ساخته شده است که از بقایای بازیافتی قطعات خودرو، مبلمان و تشک تشکیل شده است. این روکش ممکن است حاوی طیف گسترده ای از آلرژن های بالقوه از جمله فرمالدئید و استایرن باشد.

علاوه بر این، فرش ها می توانند VOC کم یا VOC بالا باشند. VOC ها تبخیر و به مرور زمان در هوا پخش می شوند. هرچه بار VOC بیشتر باشد، سموم بیشتری در فرش وجود دارد. علاوه بر مواد واقعی مورد استفاده برای تولید فرش، VOC ها ممکن است در برخی افراد واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

گزینه های درمانی

اگر فرش خانه شما باعث عطسه، خارش و علائم آلرژیک شده است، چندین گزینه درمانی وجود دارد که می توانید امتحان کنید. این موارد عبارت اند از:

- آنتی هیستامین های خوراکی

آنتی هیستامین های بدون نسخه می توانند به کاهش علائم آلرژیک کمک کنند.

- کرم هیدروکورتیزون

استروئیدهای موضعی می توانند به کاهش علائم درماتیت تماسی، مانند کهیر و خارش کمک کنند.

- درمان های آسم

اگر آسم دارید، استفاده از یک اسپری استنشاقی مناسب می تواند به توقف حمله آسم کمک کند. البته تجویز این مورد بر عهده پزشک است. وی همچنین ممکن است استفاده از داروهای ضد التهاب خوراکی یا نبولایزر را نیز توصیه کند.

- ایمونوتراپی آلرژن

واکسن های آلرژی حساسیت را درمان نمی کنند، اما برای به حداقل رساندن واکنش آلرژیک در بیمار طی زمان طراحی شده اند. اگر سگ، خرگوش یا گربه ای دارید که دوستش دارید و یا به حساسیت به فرش مبتلا هستید، این متد ممکن است روش درمان مطلوبی برای شما باشد. واکسن های آلرژی در برابر کپک، گرده و گرد و غبار نیز موثر هستند.