۰۹ آذر ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۹ آذر ۱۴۰۳ - ۰۵:۳۰
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۳۶۰۵۰۱
تاریخ انتشار: ۰۹:۱۹ - ۲۳-۰۷-۱۳۹۳
کد ۳۶۰۵۰۱
انتشار: ۰۹:۱۹ - ۲۳-۰۷-۱۳۹۳

رویای کنترل اندامهای مصنوعی با فکر محقق شد

در ژانویه سال ۲۰۱۳ این عمل جراحی تاریخی صورت گرفت که طی آن یک ریزمخزن تیتانیومی به بافت استخوانی بیمار متصل شد. در ادامه این فرآیند قطعه دیگری به ایمپلنت تیتانیومی متصل شد تا به عنوان زایده استخوانی _ فلزی برای ثابت نگاه داشتن بازوی روباتیکی عمل کند.

با گذشت یک سال و نیم از پیوند بازوی روباتیکی به یک مرد سوئدی، رویای استفاده از اندامهای مصنوعی که با فکر کنترل می شوند به واقعیت تبدیل شد.

به گزارش خبرگزاری مهر ، فناوری اندامهای مصنوعی روباتیکی در دهه اخیر پیشرفت چشمگیری داشته است. این پیشرفت در هر دو فاکتور مقرون به صرفه بودن و کارکرد مطمین به خوبی قابل مشاهده است. اما متاسفانه روش استاندارد الکترود پوستی برای کنترل این دسته از اندامها موجب شده تا عملکرد بسیاری از آنها محدود و غیرقابل اطمینان باشد. بدین ترتیب بسیاری از این نوع پیوندها در نهایت بازپس زده می شود‌.

با این حال مرد سؤدی که حدود یک سال و نیم پیش تحت عمل جراحی پیوند بازوی روباتیکی قرار گرفت اکنون زندگی متفاوتی را تجربه می کند. عضو روباتیکی جدید وی مجهز به سیستم پیشرفته کنترل توسط مغز است و تاکنون عملکرد بدون نقصی داشته است.

این فناوری توسط محققان دانشگاه فنی چالمرز سوئد ارایه شده جایی که این بازوی روباتیکی در آنجا طراحی و ساخته شده است. نزدیک به دو سال پیش که تیم تحقیقاتی این دانشگاه فناوری نوین خود را ارایه کردند امیدوار بودند تا الگوریتم های پیچیده به کار رفته در این بازوی مصنوعی در نهایت به اعمال کنترل بهتر در انجام حرکات مختلف منجر شود. اکنون به نظر می رسد این چشم انداز رنگ واقعیت گرفته است.

در ژانویه سال ۲۰۱۳ این عمل جراحی تاریخی صورت گرفت که طی آن یک ریزمخزن تیتانیومی به بافت استخوانی بیمار متصل شد. در ادامه این فرآیند قطعه دیگری به ایمپلنت تیتانیومی متصل شد تا به عنوان زایده استخوانی _ فلزی برای ثابت نگاه داشتن بازوی روباتیکی عمل کند.

نقطه قوت این فنا‌ری نوین پزشکی در این است که نه تنها عضو مصنوعی به طور مستقیم توسط سیگنالهای صادر شده از ماهیچه های اطراف آن کنترل می شود، بلکه این ارتباط بیومتریکی امکان جالب توجهی را فراهم می کند که طی آن سیگنالها در مسیر مخالف نیز قابلیت انتشار داشته و از عضو روباتیکی راهی مغز می شوند.
ارسال به دوستان