در اکثر قریب به اتفاق موارد، تارهای سفید مو به طور طبیعی ظاهر می شوند. سفیدپوستان به طور معمول در اواسط دهه سوم، آسیایی ها در اواخر دهه سوم، و آفریقایی-آمریکایی ها در اواسط دهه چهارم زندگی خود با تارهای سفید مواجه می شوند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پاور آو پازیتیوتی"، سفید شدن مو پیش از 20 سالگی برای سفیدپوستان و پیش از 30 سالگی برای آفریقایی-آمریکایی ها به عنوان سفید شدن زودرس در نظر گرفته می شود. با استفاده از این سنجش، می توان این گونه استنباط کرد که سفید شدن مو در اواسط دهه دوم زندگی به عنوان سفید شدن زودرس مو برای آسیایی ها در نظر گرفته می شود.
در کمال شگفتی، دانشمندان درباره دلایل سفید شدن زودرس مو مطمئن نیستند، اگرچه باور بر این است که ژنتیک عامل کلیدی محسوب می شود. سفید شدن مو بخشی طبیعی از روند افزایش سن است و همه ما در نهایت با آن مواجه خواهیم شد.
اگرچه مسائل سلامت زمینه ای مرتبط با سفید شدن مو کم هستند، اما این حقیقت که پیوندی بین آنها وجود دارد برای حفظ هر چه بیشتر جانب احتیاط کفایت می کند. در ادامه با پنج مشکل سلامت که ممکن است با سفید شدن سریع یا زودرس مو مرتبط باشند، بیشتر آشنا می شویم.
کم کاری تیروئید همان گونه که مشخص است به واسطه تولید ناکافی هورمون توسط غده تیروئید شکل می گیرد. از نشانه های اولیه آن می توان به خستگی و افزایش وزن اشاره کرد. همچنین، اختلال شناختی و حساسیت به سرما برای بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید نشانه هایی آشنا هستند.
نرخ سفید شدن مو در بیماران مبتلا به کم کاری تیروئید بالاتر از افراد عادی است. این اختلال در زنان شایعتر از مردان است، اگرچه نشانه ها مشابه هستند.
اگر به ناگاه احساس خستگی، خشکی بیش از اندازه پوست، رنگ پریدگی/پف کردگی صورت، یبوست، یا صدایی خشن را تجربه می کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
کم کاری تیروئید با انجام یک آزمایش خون ساده قابل شناسایی است. در صورت درمان به موقع، بیماران اغلب کاهش ناگهانی نشانه های بیماری را تجربه می کنند.
کم خونی یا آنمی زمانی شکل می گیرد که خون از گلبول های قرمز سالم یا هموگلوبین کافی بی بهره است. هموگلوبین همان چیزی است که پیوند اکسیژن به ترکیبات موجود در خون را ممکن می سازد و امکان ارسال اکسیژن کافی به سراسر بدن را فراهم می کند.
کم خونی به طور معمول از کمبود آهن ناشی می شود. این کمبود به همراه مقدار ناکافی از ویتامین B12 می تواند سفید شدن مو را تسریع کند.
خستگی و نشانه های دیگر کم خونی به دلیل نرسیدن عناصر ضروری به اندام ها که امکان عملکرد درست را برای آنها فراهم می کنند، شکل می گیرد. ضربان قلب سریع، تنگی نفس، مغز مه آلود، سرگیجه، رنگ پریدگی پوست و بی خوابی از نشانه های بالقوه آنمی محسوب می شوند.
کم خونی یک بیماری پیچیده است. توصیه می شود اگر به طور ناگهانی نشانه های بالا را تجربه کردید به پزشک مراجعه کنید.
بیماری عروق کرونر که به عنوان بیماری قلبی شناخته می شود، یک وضعیت پزشکی جدی است که در نتیجه تجمع پلاک در شریان ها رخ می دهد. این پلاک ها تنگی شریان ها را موجب شده و جریان خون به قلب را محدود می کنند. بر همین اساس، خطر حمله قلبی یا ایست قلبی ناگهانی افزایش می یابد.
طی یک مطالعه، پژوهشگران دریافتند که افراد مبتلا به بیماری عروق کرونز به طور قابل توجهی از میزان موی سفید بیشتری در مقایسه با افرادی که به این بیماری مبتلا نبودند، برخوردار هستند.
درد در ناحیه قفسه سینه، تنگی نفس، تپش قلب، ضعف و سرگیجه، حالت تهوع، و تعریق از نشانه های معمول بیماری عروق کرونر هستند.
عدم دریافت ویتامین B12 به میزان کافی ممکن است در قالب سفید شدن زودرس مو یا رشد ناگهانی تارهای سفید مو خود را نشان دهد. کمبود ویتامین B12 می تواند به کمبود ملانین - رنگدانه ای که رنگ مو (پوست، و چشم) از آن ناشی می شود - منجر شود. کمبود فولات می تواند اثری مشابه را موجب شود.
ویتامین B12 به عنوان یکی ماده مغذی ضروری برای عملکرد طبیعی و درست بدن در نظر گرفته می شود. اگرچه موی سفید به عنوان یک نشانه اولیه کمبود ویتامین B12 در نظر گرفته نمی شود، اما سفید شدن زودرس یا رشد ناگهانی موهای سفید باید توجهات را به این سمت جلب کنند.
بدن انسان ویتامین B12 تولید نمی کند و از این رو، ما نیازمند دریافت آن از رژیم غذایی خود هستیم. از منابع خوب ویتامین B12 می توان به جگر، ماهی خال مخالی، ماهی ساردین، سریال های غنی شده، گوشت قرمز، ماهی سالمون، سویای غنی شده، لبنیات کم چرب، پنیر و تخم مرغ اشاره کرد. مکمل های ویتامین B12 نیز در دسترس هستند.
برص یا ویتیلیگو بیماری است که موجب از بین رفتن رنگ پوست می شود، و در نتیجه تولید ناکافی از ملانین شکل می گیرد. این بیماری می تواند مو، داخل دهان و چشم ها را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
بیماران مبتلا به برص اغلب تغییر سریع رنگ موی خود از خاکستری به سفید را تجربه می کنند و از دیگر نشانه های آن می توان به از دست دادن رنگ در بافت های داخلی دهان و بینی، از دست دادن یا تغییر در رنگ شبکیه چشم، و تکه های تغییر رنگ یافته پوست در اطراف زیر بغل، اندام تناسلی، ناف و مقعد اشاره کرد.