زانوها بزرگترین مفاصل در بدن انسان هستند و دلیل خوبی برای این اندازه بزرگ وجود دارد زیرا تقریبا برای هر چیزی به آنها نیاز دارید. زانوها ممکن است بیش از حد مورد استفاده قرار بگیرند و فشار زیادی را تحمل کنند. در همین راستا، زانودرد شرایطی شایع بین مردم در سنین مختلف است.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پریونشن"، زانودرد می تواند با تورم، بی ثباتی، صداهای غیر معمول، دررفتگی ها و یا اگر بد شانس باشید با ترکیبی از آنها همراه باشد. اگر نمی توانید وزن خود را روی پای تحت تاثیر قرار گرفته حمل کنید یا با تغییر شکل در ناحیه زانو مواجه هستید، این که چه علائمی را به همراه زانودرد تجربه می کنید، چندان اهمیت ندارد زیرا باید برای بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کنید. همچنین، در صورت مشاهده قرمزی و تورم که با تب همراهی می شود باید به پزشک مراجعه کنید زیرا این نشانه ای از مقابله بدن با عفونت است.
بزرگترین عامل خطرآفرین برای زانودرد ناتوانی و انعطاف ناپذیری عضلات اطراف مفصل است که فشار مضاعفی را بر زانوها وارد می کند.
دنبال کردن یک روتین ورزشی و انجام تمرینات قدرتی می تواند به محافظت از زانوها کمک کند، اما تنها نباید بر عضلات چهارسر و همسترینگ ها متمرکز شوید. عضلات مرکزی و مفاصل ران نیز باید مورد توجه قرار بگیرند زیرا به پیشگیری از هر گونه بی ثباتی بیشتر در بدن کمک خواهد کرد و دیگر نیازی نیست تا زانوها برای حفظ ثبات بدن به سختی کار کنند.
موارد بسیاری می توانند موجب زانودرد شوند که اغلب با سن و این که چه میزان ورزش می کنید مرتبط هستند. در ادامه با برخی مقصران اصلی بیشتر آشنا می شویم.
ممکن است: تاندونیت باشد
اگر به خوبی از زانوهای خود محافظت نکنید، گاهی اوقات یک سبک زندگی فعال می تواند عامل مشکل آفرین برای آنها باشد. دوچرخه سواران، دونده ها و افرادی که در ورزش هایی که پریدن در آنها زیاد انجام می شود، مانند بسکتبال، مستعد ابتلا به تاندونیت پاتلا هستند که به طور معمول موجب درد زیر قسمت جلویی یا سراسر کاسه زانو می شود. این آسیب ناشی از استعمال مفرط موجب التهاب در تاندون پاتلا می شود که عضله چهار سر را به استخوان ساق پا متصل می کند. اگر بدن از آمادگی کافی برخوردار نباشد، فشاری که روی آن وارد می شود می تواند خیلی زود از حد توان شما فراتر رفته و به آسیب های ناشی از استعمال مفرط منجر شود.
ممکن است: بورسیت باشد
بورس ها کیسه های کوچک حاوی مایع هستند که اطراف مفصل زانو قرار دارند. آنها به محافظت هرچه بیشتر از زانوها کمک می کنند، نقاط فشار بین استخوان ها در زانوها را کاهش می دهند و مفصل را روانسازی می کنند که موجب کاهش اصطکاک هنگام حرکت می شود. زمانی که این کیسه ها متورم و ملتهب شده و اصطکاک بین بافت های مجاور افزایش می یابد نتیجه ای جز درد را نمی توان انتظار داشت.
برخی دلایل اصلی بورسیت زانو شامل ترومای ناشی از زمین خوردن یا اصابت یک ضربه به این قسمت از بدن، فشار طولانی مدت بر این قسمت، مانند قرار گرفتن روی زانوها برای چند ساعت، استفاده بیش از حد یا فشار تکراری و عفونت می شوند.
بورسیت حاد یک فرایند تدریجی است و پس از آن احساس بهتری خواهید داشت و کمک یک فیزیوتراپیست با ارائه یک برنامه ورزشی اختصاصی با توجه به نیازهای شما می تواند در روند بهبودی بسیار موثر باشد. با این وجود، بهترین کاری که در ابتدا می توانید انجام دهید استراحت بیشتر، محدود کردن فعالیت هایی که زانوها را تحت فشار قرار می دهند و هر چند ساعت یک بار ماساژ زانو با یخ به مدت 10 تا 15 دقیقه است.
ممکن است: پارگی منیسک باشد
یکی از شایعترین آسیب دیدگی های زانو، پارگی منیسک است. در افراد جوان، این شرایط بیشتر به دلیل برخی انواع تروما یا چرحش بیش از حد زانو مانند ورزشکارانی که بسکتبال یا تنیس بازی می کنند، رخ می دهد.
با افزایش سن، دلایل پارگی منیسک بیشتر به سمت فرسایش عادی اندام متمایل می شوند. بسیاری از افراد بالای 30 سال با فرسایش منیسک مواجه هستند.
اگرچه بیشتر پس از پارگی تروماتیک انجام عمل جراحی شایع است، افرادی که احساس می کنند زانوی آنها قفل می کند نیز ممکن است نیازمند عمل جراحی باشند.
ممکن است: پارگی رباط صلیبی جلویی باشد
پارگی رباط صلیبی جلویی بیشتر بین ورزشکاران شایع است. رباط صلیبی جلویی یکی از رباط های پایدارکننده کلیدی زانو است. این رباط از چرخش و خم شدن بیش از اندازه به جلو زانو پیشگیری می کند. پارگی رباط صلیبی جلویی به طور معمول مصدومیتی فراتر از آسیب دیدن تنها این رباط است. بیش از 50 درصد پارگی های رباط صلیبی جلویی با پارگی منیسک نیز همراه هستند.
زنان بیشتر از مردان در معرض خطر پارگی رباط صلیبی جلویی قرار دارند. دامنه این آسیب دیدگی از یک پیچ خوردگی که در آن رباط پاره نمی شود تا پارگی کامل را در بر می گیرد. در شرایطی که فیزیوتراپی می تواند به کاهش درد کمک کند، اما عمل جراحی اغلب بهترین راه حل محسوب می شود.
راه رفتن و دویدن بدون یک رباط صلیبی جلویی ممکن است، از این رو برخی افراد توجهی به درمان آسیب دیدگی خود نمی کنند، اما در این شرایط زانو از نظر چرخش با ثبات نیست و بر همین اساس افرادی که قصد دارند به ورزش های سنگین و پر برخورد باز گردند باید عمل جراحی برای ترمیم آسیب را انجام دهند.
ممکن است: آرتریت باشد
استئوآرتریت یا آرتروز یک نوع از آرتریت است و اغلب زانوها را تحت تاثیر قرار می دهد. شایعترین نوع آرتریت به طور معمول از دهه سوم زندگی انسان آغاز می شود و به واسطه انحطاط بافت ضربه گیر در زانو شکل می گیرد. درست همانند سفید شدن موها با افزایش سن، فرسایش غضروف و منیسک در زانوها را نیز تجربه می کنید. علائم آرتریت شامل سفتی، تورم، دامنه حرکت کم، و سایش مفصل می شوند.
انواع دیگر آرتریت نیز می توانند زانو را تحت تاثیر قرار دهند که شامل آرتریت روماتوئید و نقرس می شوند.
ممکن است: سندرم نوار آیتی باشد
سندرم نوار آیتی به راحتی قابل درمان است. نوار ایلیوتیبیال یک بافت نواری طولانی است که از کنار کفل به سمت پایین حرکت کرده و به کنار زانو متصل می شود. دونده ها، دوچرخه سوارها و هر فردی که به طور مکرر زانوهای خود را خم و راست می کند، احتمال بیشتری دارد تا از عضلات متصل به نوار آیتی بیش از حد استفاده کند. این سفتی می تواند موجب مالش نوار روی بخش کناری زانو شود و التهاب و درد را به همراه داشته باشد.
به دلیل این که نوار آیتی به طور محکم و یکپارچه به استخوان ران متصل شده است، ایجاد کشش اگر غیر ممکن نباشد بسیار دشوار است. با این وجود، استراحت کافی و استفاده از غلتک های فومی روی بخش خارجی پا و زانو می تواند به بهبود شرایط کمک کند.