آرتریت سپتیک که به نام آرتریت عفونی نیز شناخته می شود، به طور معمول در اثر فعالیت باکتری ها شکل می گیرد. این شرایط می تواند به واسطه ویروس ها یا قارچ ها نیز رخ دهد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "وب ام‌دی"، آرتریت سپتیک شامل التهاب یک مفصل می شود که به واسطه عفونت شکل می گیرد. به طور معمول، آرتریت سپتیک یک مفصل در بدن، مانند زانو یا لگن، را تحت تاثیر قرار می دهد. آرتریت سپتیک به ندرت چند مفصل را درگیر می کند.

دلایل آرتریت سپتیک چه هستند؟

آرتریت سپتیک به طور معمول توسط باکتری ها که از طریق جریان خون از یک بخش بدن پخش می شوند، شکل می گیرد. این شرایط می تواند به واسطه یک عفونت باکتریایی ناشی از یک زخم باز یا انجام عمل جراحی، مانند جراحی زانو، رخ دهد.

در بزرگسالان و کودکان، استافیلوکوک و استرپتوکوک دو باکتری متداول هستند که موجب آرتریت سپتیک حاد می شوند. بین جوانان و بزرگسالانی که از نظر جنسی بسیار فعال هستند، نایسریا گونوره‌آ (Neisseria gonorrhoeae) شایع‌ترین عامل بیماری‌زا برای آرتریت سپتیک است. این مهاجمان خارجی وارد جریان خون شده و مفصل را عفونی کرده که موجب التهاب و درد می شود.

عفونت های دیگر مانند آنهایی که به واسطه ویروس ها و قارچ ها شکل می گیرند نیز می توانند موجب آرتریت سپتیک شوند. از جمله ویروس ها دخیل در آرتریت سپتیک می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- هپاتیت A، B، و C

- پاروویروس B19

- اچ‌آی‌وی (ویروس ایدز)

- اچ‌تی‌ال‌وی-1

- آدنوویروس

- ویروس های کوکساکی

- اوریون

- آلفاویروس ها

- فلاوی‌ویروس ها

قارچ هایی که می توانند موجب آرتریت شوند شامل هیستوپلاسما، کوکسییدیومیس، و بلاستومیس می شوند. این عفونت ها نسبت به عفونت های باکتریایی به طور معمول آرام‌تر شکل می گیرند.

چه کسانی در معرض خطر آرتریت سپتیک قرار دارند؟

کودکان و افراد مسن احتمال بیشتری دارد به آرتریت سپتیک مبتلا شوند. افرادی با زخم های باز نیز در معرض خطر بیشتری برای آرتریت سپتیک قرار دارند. افزون بر این، افرادی با سیستم ایمنی ضعیف و آنهایی که به بیماری هایی مانند سرطان، دیابت، سوء مصرف مواد مخدر، و اختلالات نقص ایمنی مبتلا هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آرتریت سپتیک قرار دارند. مفاصل آسیب دیده نیز احتمال بیشتری دارد دچار عفونت شوند.

علائم آرتریت سپتیک چه هستند؟

علائم آرتریت سپتیک به طور معمول به سرعت با درد شدید، تورم مفصل، و تب بروز می کنند. از علائم این شرایط می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- لرز

- خستگی و ضعف عمومی

- تب

- ناتوانی در حرکت اندامی که مفصل عفونی در آن قرار دارد

- درد شدید در مفصل تحت تاثیر قرار گرفته، به ویژه هنگام حرکت

- تورم (افزایش مایع درون مفصل)

- گرما (به واسطه افزایش جریان خون، مفصل قرمز و هنگام لمس گرم احساس می شود)

آرتریت سپتیک چگونه تشخیص داده می شود؟

به طور معمول، روشی به نام آرتروسنتزیس برای تشخیص دقیق آرتریت سپتیک استفاده می شود. این روش شامل ایجاد سوراخی در مفصل برای دریافت نمونه از مایع سینوویال می شود. به طور معمول، این مایع استریل است و به عنوان یک روان کننده عمل می کند.

طی آرتروسنتزیس، یک سوزن وارد مفصل تحت تاثیر قرار گرفته می شود تا مایع از مفصل گرفته شود. نمونه برای ارزیابی به آزمایشگاه ارسال می شود. در آزمایشگاه تعداد گلبول های سفید مایع شمارش خواهد شد که به طور معمول بسیار بالا است. همچنین، کشت باکتری یا ارگانیزم های دیگر انجام خواهد شد. این به پزشک در تشخیص این که کدام ارگانیزم دلیل بروز عفونت است، کمک خواهد کرد.

تصویربرداری پرتو اکس به طور معمول برای بررسی آسیب مفصلی انجام خواهد شد. آزمایش های خون می توانند برای بررسی میزان التهاب استفاده شوند. تصویربرداری ام‌آر‌آی برای بررسی تخریب مفصل گزینه خوبی است اما در مراحل اولیه کارایی چندانی ندارد.

روش های درمان آرتریت سپتیک چه هستند؟

روش های درمان آرتریت سپتیک شامل استفاده از آنتی بیوتیک های قوی و همچنین تخلیه مایع سینوویال عفونی از مفصل می شوند. احتمالا برای پیشگیری از شیوع عفونت، آنتی بیوتیک ها بلافاصله تجویز خواهند شد. آنتی بیوتیک های درون وریدی تجویز می شوند که به طور معمول برای درمان اولیه به بستری شدن در بیمارستان نیاز است. با این وجود، ادامه روند درمان ممکن است در خانه صورت بگیرد.

در ابتدا، آنتی بیوتیک های رایج برای پوشش طیف گسترده ای از عفونت ها انتخاب می شوند. در صورت شناسایی باکتری ها، آنتی بیوتیک های ویژه مورد استفاده قرار خواهند گرفت. روند درمان با آنتی بیوتیک ها برای حصول اطمینان از ریشه‌کن شدن عوامل عفونی ممکن است چهار تا شش هفته ادامه یابد.

آیا مایع عفونی تخلیه می شود؟

تخلیه بخش عفونی برای پاکسازی سریع عفونت اهمیت ویژه ای دارد. تخلیه مایع با کمک یک سوزن یا سرنگ صورت می گیرد. عمل تخلیه مایع مفصل اغلب روزانه یا با چند عمل جراحی صورت می گیرد که انتخاب گزینه مناسب به مکان مفصل بستگی دارد.

با استفاده از آرتروسکوپی، پزشک می تواند آبرسانی به مفصل را انجام داده و بافت عفونی را خارج کند. اگر امکان تخلیه مایع با استفاده از آسپیراسیون مفصل یا آرتروسکوپی وجود نداشته باشد، عمل جراحی باز روی مفصل ضروری خواهد بود. اگر انباشت مایع چشمگیر باشد لوله تخلیه برای خارج شدن مایع اضافه که ممکن است پس از جراحی ایجاد شود، در مکان مورد نظر باقی می ماند.

-------------------------------------------------------

بیشتر بخوانید: