به گفته انجمن روانشناسی آمریکا، استرس به عنوان هر تجربه عاطفی ناخوشایند که با تغییرات قابل پیش بینی بیوشیمیایی، فیزیولوژی و رفتاری همراه است، تعریف می شود.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "پاپ شوگر"، در مقادیر اندک، استرس می تواند برای انسان خوب باشد زیرا می تواند به افزایش انرژی بدن یا در کسب تمرکز و انگیزه اضافه مورد نیاز برای غلبه بر موقعیتی سخت کمک کند. با این وجود، زمانی که عوامل استرس‌زا بیش از حد قوی هستند، تاثیرات ناشی از آنها بر بهزیستی ما می تواند بسیار منفی باشد. زمانی که عوامل استرس‌زا حالت مزمن به خود می گیرند، یعنی برای مدت زمانی طولانی پابرجا هستند، می توانند از آستانه تحمل جسمانی و/یا روانی ما عبور کنند.

دلایل استرس مزمن

بخش سخت ماجرا درباره تعریف استرس مزمن این است که عوامل مختلفی موجب بروز استرس در افراد مختلف می شوند. مسائل رابطه میان فردی، مانند موقعیت های احساسی یا مسئولیت ها و درگیری های خانوادگی از شایع‌ترین عوامل استرس برای بسیاری از ما محسوب می شوند.

همچنین، استرس در مدرسه و محل کار نیز وجود دارند که در زندگی های به شدت متصل و به هم پیوسته امروز رهایی از آنها دشوار شده است.

به طور خلاصه، گاهی اوقات حتی خود ما متوجه نیستیم که زندگی روزمره تا چه اندازه زیاد به ما استرس وارد می کند. بر همین اساس است که آشنایی با علائم استرس مزمن عاملی کلیدی و مهم برای مقابله با این شرایط محسوب می شود.

چگونه استرس مزمن را تشخیص دهیم؟

از نظر اجتماعی، استرس مزمن می تواند خود را در قالب گرایش بیشتر به انزوا نشان دهد که مشکل آفرین است زیرا پشتیبانی یک گروه عاملی کلیدی در مقابله با استرس محسوب می شود. در عصر رسانه اجتماعی امروز تشخیص این شرایط دشوارتر نیز شده است زیرا دوستان اینترنتی می توانند موجب یک احساس امنیت دروغین شوند که گروهی از دوستان خوب در کنار شما هستند.

اگر با مشکلی بزرگ در زندگی خود مواجه شوید آیا دوستی دارید که حتی نیمه های شب بتوانید به وی زنگ بزنید؟ اگر پاسخ منفی است شاید خود را به واسطه استرس مزمن منزوی کرده باشید.

از نظر علائم جسمانی، استرس مزمن حداقل از نقطه نظر بالینی خود را اندکی قابل پیش بینی‌تر نمایان می کند.

واکنش هایی خودکار به استرس وجود دارند. برخی از آنها مانند واکنش جنگ یا گریز، ترشح کورتیزول یا واکنش سیستم ایمنی قابل توجه‌تر هستند. مشکلی عمده درباره واکنش های جسمانی ما به استرس مزمن این است که این واکنش ها قرار بوده به ما در مقابله با عوامل استرس‌زای کوتاه مدت و شدید، مانند مبارزه کردن یا فرار از دست شکارچیان کمک کنند.

اما عوامل استرس‌زای فعلی بیشتر روانشناختی هستند. زمانی که روبروی رایانه های خود می نشینیم یا با افکار خود درگیر هستیم به هیچ تلاش جسمانی نیازی نیست. در عین حال، واکنش های مشابهی مانند افزایش فشار خون، ضربان قلب و ترشح کورتیزول را نیز تجربه می کنیم.

زمانی که این سیستم ها به طور مداوم فعال هستند، این شرایط در بلند مدت می تواند به فرسایشی شدید منجر شود که مشکلات سلامت جسمانی بلند مدت مانند بیماری قلبی، بیماری کلیوی، و نقائص سیستم ایمنی و همچنین مشکلات سلامت روانی را در پی دارد.

البته برخی واکنش های جسمانی استرس مزمن مانند سردرد، اختلالات خواب، دندان قروچه، یا مشکلات گوارشی، از جمله سندرم روده تحریک پذیر، آشکارتر هستند. اما ممکن است آگاه نباشید که سرچشمه این مشکلات در حقیقت استرس مزمن است.

شرایطی مشابه را می توان برای ظهور نشانه های عاطفی و روانی استرس مزمن در نظر گرفت. به عنوان مثال، اضطراب و افسردگی روش هایی هستند که استرس مزمن می تواند خود را از نظر روانشناختی نشان دهد. افسردگی می تواند از احساس انزوا و نگرانی درباره گذشته سرچشمه بگیرد و اضطراب می تواند از نگرانی درباره آینده ناشی شود.

از دیگر نشانگرهای روانشناختی استرس مزمن می توان به تحریک پذیری، بی علاقگی، خستگی عاطفی، و قطع روابط اشاره کرد.

برای مقابله با استرس مزمن چه کاری می توان انجام داد؟

بخش بزرگی از روند مقابله با استرس مزمن شامل تغییر روش تفکر ما درباره این شرایط است. ممکن است قادر به کنترل آنچه برای شما رخ می دهد نباشید، اما بر این که چگونه آن را پردازش می کنید، کنترل دارید.

شما باید انعطاف پذیری خود نسبت به تفکر منفی را تقویت کنید. روزانه با تعیین سه چیز مثبت در زندگی خود و سپس اشاره به این که چرا، چگونه و چه کسی با این چیزهای خوب مرتبط است می توانید این کار را انجام دهید که به ما در مقابله با چرخه باطل منفی بودن کمک می کند.

خودمراقبتی نیز اهمیت دارد. زمانی را برای جدا شدن از مشغله های روزمره، پیاده‌روی، وقت گذراندن با خود و گوش دادن به خود اختصاص دهید. زمانی را در طول روز به طور کامل جدا از فناوری بگذرانید. زمانی که به ندای درون خود گوش می دهیم اغلب روش هایی را برای مقابله با استرس مزمن می یابیم که بسیار ساده نیز هستند. وقت گذراندن با افرادی که دوست دارید در این مسیر اهمیت دارد.

اگر مواردی در زندگی ما وجود دارند که به عنوان عوامل استرس‌زا شناسایی شده اند و می توانیم آنها را از بین ببریم، باید این کار را انجام دهید. اما اگر در این جایگاه قرار نداریم، بهترین راهبرد برای مقابله با استرس مزمن که توانایی ایجاد تغییر در آن را نداریم، دریافت کمک از افراد حرفه ای و توسعه مهارت های مقابله با استرس است. سپس، هر روز کاری که برای خود انجام دهید یا با فردی وقت بگذرانید که احساس شادی، عشق و امنیت را در شما ایجاد می کنند. بسیاری از ما ممکن است به دلایل مختلف از خانواده خود دور باشیم و از حمایت آنها برخوردار نباشیم، از این رو یافتن انواع دیگری از اجتماع اهمیت دارد.

زمانی که موضوع مقابله با علائم استرس مزمن مطرح می شود، فعالیت جسمانی می تواند فواید چشمگیری به همراه داشته باشد و در کنار آن مدیتیشن بر این فواید می افزاید.

آنچه می خوریم نیز اهمیت دارد. به عنوان مثال، کافئین می تواند سطوح اضطراب را در ما افزایش دهد.

به طور قطع، ما نمی توانیم استرس را از زندگی خود حذف کنیم، اما توانایی مدیریت علائم آن را داریم.

تماشاخانه