.png "عصر ایران")
۲۷ آذر ۱۴۰۴
به روز شده در: ۲۷ آذر ۱۴۰۴ - ۱۶:۴۳
طغیان سیلاب از ارتفاعات حاجیآباد هرمزگان (فیلم) کوچههای آشتیکنان زندگی را گِل نگیریم!
ریشه بسیاری از بحرانهای ما در همین موضعگیریهای روز قیامت است. اینکه گاهی چنان حرفی زدهایم که حالا امکان بازگشت از آن نیست و لاجرم باید تا آخر خط برویم!
عصرایران؛ احسان محمدی- اولینبار در یزد کوچه آشتیکنان دیدم. در محلههای قدیمی به کوچههای باریکی میرسیدم که به زحمت دو نفر از کنار هم رد میشدند. آنجا برایم گفتند که تنگساختن این کوچهها به خاطر محدودیت زمین یا ناآشنایی به معماری معابر عمومی نبوده و فلسفهای پشتش هست.
میگویند کوچههای آشتیکنان را تنگ میساختند تا اسباب آشتی هم محلهایها و همسایه هایی بشود که از هم کدورتی به دل گرفتهاند. در واقع وقتی دو طرف بدون اطلاع از حضور هم، در این کوچه رخ در رخ میشدند ناگزیر از سلام و کلام میشدند و آشتی میکردند. گاهی هم البته با نقشه و همکاری کسانی که برای آشتی آنها وساطتت میکردند در این موقعیت قرار میگرفتند و نه راه پس داشتند و نه پیش!
حتی اگر این کوچهها و داستان و فلسفهاش، قصه باشد باز هم حقیقت دارد. اینکه در زندگی به کوچههای آشتیکنان نیاز داریم و نباید آنها را بعد از یک تنش، مشاجره لفظی یا کدورتی اندک به سرعت گِل بگیریم.
قدیمیها میگفتند:« حرمتها را نشکنیم، شاید روزی، جایی به دلیلی مجبور باشیم به هم سلام کنیم، همیشه به اندازه یک سلام هم شده حرمتها را نگه داریم». این جمله خلاصه جامعهشناسی ارتباطات است. اینکه پلهای پشت سر را خراب نکنیم، همیشه ممکن است اتفاقی بیفتد که مجبور شویم برگردیم و باید از روی همانها گذر کنیم.
در عصری که افشاگری جای روشنگری را گرفته است و در توئیتر جاج (قضاوت) میکنیم و در اینستاگرام آبروی هم را با عکس و ویدئو حراج میکنیم و در تلگرام و واتسآپ با اسکرینشات، چنان از خجالت هم در میآییم که انگار آخرین روز دنیاست و فردایی وجود ندارد بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم درنگ کنیم، یک لحظه بایستیم، نفسی بگیریم و ببینیم آیا نمیشود حرف آخر را اول نزد؟
در کشاکش انتخابات و کنشهای سیاسی برخی چنان به هم میتازند و توهین و پرخاش میکنند که گویی جنگ جهانی است و یادشان میرود که این تنها یک رقابت سیاسی است و میآید و میگذرد و دوباره در کوچه آشتی کنان رخ در رخ میشویم یا توپمان در خانه هم میافتد و آیا رویمان میشود که سرمان را بالا بگیریم و در چشم هم نگاه کنیم؟
این حرفها در روزهایی که مشکلات اقتصادی و نگرانیهای ناشی از بالا گرفتن تنشهای بینالمللی هر روز بیشتر میشود شاید به نظر پندهای پیرانهسری تلقی شود اما ریشه بسیاری از بحرانهای ما در همین موضعگیریهای روز قیامت است. اینکه گاهی چنان حرفی زدهایم که حالا امکان بازگشت از آن نیست و لاجرم باید تا آخر خط برویم!
کاش یاد بگیریم که دنیا برخلاف درازا و پهنایش بسیار کوچک است و در زندگی همانطور که به اتوبانهای چند باندهای برای تاختن نیاز داریم، به کوچههای آشتیکنان هم محتاجیم. جایی که جز «آشتی» گزینه دیگری پیش رویمان نباشد. این کوچه ها را گِل نگیریم. چه در سیاست، چه در زندگی شخصی!
لینک کوتاه: کپی لینک
رهاسازی ۵۹۱ خودروی گرفتار در برف و سیلاب/ اسکان اضطراری بیش از ۱۰۰۰ نفر بازگشت استقلال به استادیوم فولاد آرنا بازگشت استقلال به استادیوم فولاد آرنا آغاز ثبتنام آزمون استخدامی شرکتهای آب و فاضلاب سال ۱۴۰۴ ترکیب پرسپولیس برابر تراکتور اعلام شد انسداد ۴۳ راه روستایی مازندران به دلیل بارش برف قیمت گوشت مرغ به ۱۶۸ هزار تومان رسید/ آخرین نرخ کالاهای اساسی در بازار بررسی کتاب«در پس آینه» حاصل گفت و گوی لیلی گلستان و محمود دولت آبادی/ ماجرای دلخوری دولت آبادی از مسعود کیمیایی بازار نفت در تنگنای رکود؛ پیشبینی قیمت ۶۲ دلاری نفت در ۲۰۲۶ لرستان/ محکومیت دو خبرنگار به حبس و اقامت اجباری به دلیل انتقاد از استاندار محاصره ونزوئلا و فشار بر روسیه؛ آیا ایران برنده جدید بازار نفت میشود؟ ادعای رسانه اماراتی درباره سفر عراقچی به مسکو: پرونده احیای هستهای ایران روی میز کرملین! بارش برف، مهگرفتگی و لغزندگی در جاده های مازندران ادعای واشنگتن پست: آمریکا برای لغو تمامی تحریم های ایران پیشنهاد داده بود پاساژ پلهبرقی رشت: مواجههای از جنس نوجوانی با غرب در دههٔ شصت