.png "عصر ایران")
۱۳ تير ۱۴۰۳
به روز شده در: ۱۳ تير ۱۴۰۳ - ۱۴:۲۸
ظریف در یاسوج: ما آمده‌ایم یک دولت وحدت ملی تشکیل دهیم (فیلم) کوچه‌های آشتی‌کنان زندگی را گِل نگیریم!
ریشه بسیاری از بحران‌های ما در همین موضع‌گیری‌های روز قیامت است. اینکه گاهی چنان حرفی زده‌ایم که حالا امکان بازگشت از آن نیست و لاجرم باید تا آخر خط برویم!
عصرایران؛ احسان محمدی- اولین‌بار در یزد کوچه آشتی‌کنان دیدم. در محله‌های قدیمی به کوچه‌های باریکی می‌رسیدم که به زحمت دو نفر از کنار هم رد می‌شدند. آنجا برایم گفتند که تنگ‌ساختن این کوچه‌ها به خاطر محدودیت زمین یا ناآشنایی به معماری معابر عمومی نبوده و فلسفه‌ای پشتش هست.
می‌گویند کوچه‌های آشتی‌کنان را تنگ می‌ساختند تا اسباب آشتی هم محله‌ای‌ها و همسایه هایی بشود که از هم کدورتی به دل گرفته‌اند. در واقع وقتی دو طرف بدون اطلاع از حضور هم، در این کوچه رخ در رخ می‌شدند ناگزیر از سلام و کلام می‌شدند و آشتی می‌کردند. گاهی هم البته با نقشه و همکاری کسانی که برای آشتی آنها وساطتت می‌کردند در این موقعیت قرار می‌گرفتند و نه راه پس داشتند و نه پیش!
حتی اگر این کوچه‌ها و داستان و فلسفه‌اش، قصه باشد باز هم حقیقت دارد. اینکه در زندگی به کوچه‌های آشتی‌کنان نیاز داریم و نباید آنها را بعد از یک تنش، مشاجره لفظی یا کدورتی اندک به سرعت گِل بگیریم.
قدیمی‌ها می‌گفتند:« حرمت‌ها را نشکنیم، شاید روزی، جایی به دلیلی مجبور باشیم به هم سلام کنیم، همیشه به اندازه یک سلام هم شده حرمت‌ها را نگه داریم». این جمله خلاصه جامعه‌شناسی ارتباطات است. اینکه پل‌های پشت سر را خراب نکنیم، همیشه ممکن است اتفاقی بیفتد که مجبور شویم برگردیم و باید از روی همان‌ها گذر کنیم.
در عصری که افشاگری جای روشنگری را گرفته است و در توئیتر جاج (قضاوت) می‌کنیم و در اینستاگرام آبروی هم را با عکس و ویدئو حراج می‌کنیم و در تلگرام و واتس‌آپ با اسکرین‌شات، چنان از خجالت هم در می‌آییم که انگار آخرین روز دنیاست و فردایی وجود ندارد بیش از هر زمان دیگری نیاز داریم درنگ کنیم، یک لحظه بایستیم، نفسی بگیریم و ببینیم آیا نمی‌شود حرف آخر را اول نزد؟
در کشاکش انتخابات و کنش‌های سیاسی برخی چنان به هم می‌تازند و توهین و پرخاش می‌کنند که گویی جنگ جهانی است و یادشان می‌رود که این تنها یک رقابت سیاسی است و می‌آید و می‌گذرد و دوباره در کوچه آشتی کنان رخ در رخ می‌شویم یا توپ‌مان در خانه هم می‌افتد و آیا رویمان می‌شود که سرمان را بالا بگیریم و در چشم هم نگاه کنیم؟
این حرف‌ها در روزهایی که مشکلات اقتصادی و نگرانی‌های ناشی از بالا گرفتن تنش‌های بین‌المللی هر روز بیشتر می‌شود شاید به نظر پندهای پیرانه‌سری تلقی شود اما ریشه بسیاری از بحران‌های ما در همین موضع‌گیری‌های روز قیامت است. اینکه گاهی چنان حرفی زده‌ایم که حالا امکان بازگشت از آن نیست و لاجرم باید تا آخر خط برویم!
کاش یاد بگیریم که دنیا برخلاف درازا و پهنایش بسیار کوچک است و در زندگی همانطور که به اتوبان‌های چند بانده‌ای برای تاختن نیاز داریم، به کوچه‌های آشتی‌کنان هم محتاجیم. جایی که جز «آشتی» گزینه دیگری پیش رویمان نباشد. این کوچه ها را گِل نگیریم. چه در سیاست، چه در زندگی شخصی!
نظرات کاربران
لینک کوتاه: کپی لینک
آیا صاف بودن پشت سر نوزاد خطرناک است ؟ خلاقیت عالی در ارائه ترکیب های دیدنی؛ از پیاز مرکب تا انجیر بالن! (عکس) اعطای 80 هزار وام حمایتی در بهار 1403 مورچه‌ها نیز جراحی قطع عضو انجام می‌دهند! کارخانه 214 میلیون دلاری فراری را ببینید تایتان قمر زحل خطوطی ساحلی دارد که ظاهرا براثر امواج شکل گرفته‌اند(+عکس) سخنان امیدبخش رهبر انقلاب درباره کاهش مشارکت: کارشناسان علل آن را بررسی می کنند کدام ماهی در دوران بارداری مصرف شود؟ ظریف : اگر پای صندوق رای حاضر نشویم، هشت سال آینده با کسانی روبه رو خواهیم بود که جز جهالت ، تحجر و نابسامانی دستاوردی نداشته‌اند عباس عبدی : عدم مشارکت اکثریت جامعه زنگ خطری است که باید شنیده شود/ برای تصمیم گیری درباره رای دادن یا ندادن یک راه است آن هم ارجاع به وجدان آخرین خبر از وضعیت بیماری آیت الله مکارم شیرازی مرتضی حاجی : پزشکیان گوش شنوایی برای شنیدن نظرات کارشناسی دارد بازداشت یک نفر به اتهام توهین به هواداران پزشکیان واکنش وزیر ارشاد درباره کنسرت پرحاشیه تخت جمشید ؛ ما دولت اولین‌ها بودیم دیدنی های امروز؛ از اعتراضات در کنیا تا توفان "بریل"