کلسترول بالا یک مشکل سلامت جدی محسوب می شود. ممکن است این گونه به نظر برسد که پرهیز از غذاهای دارای کلسترول بالا روش خوبی برای برطرف کردن این مشکل سلامت رایج است، اما در واقعیت، ارتباط بین رژیم غذایی و سطوح کلسترول خون بسیار پیچیدهتر است.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "لیو استرانگ"، کلسترول در برخی مواد غذایی وجود دارد و مصرف آنها می تواند بر سطوح کلسترول خون در بدن انسان اثرگذار باشد. اما حتی کارشناسان برجسته سلامت و تغذیه نیز مطمئن نیستند که نقش کلسترول غذایی در سلامت کلی قلب و عروق یک فرد تا چه اندازه بزرگ است.
از آنجایی که کلسترول توسط خود بدن انسان نیز تولید می شود، ژنتیک نیز یک عامل نقش آفرین بزرگ است. دیگر بخش های سبک زندگی مانند میزان فعالیت بدنی، سیگار کشیدن و مصرف زیاد غذاهای فرآوری شده یا سرخ شده (چه دارای کلسترول بالا باشند یا نباشند) نیز می توانند عواملی تاثیرگذار باشند.
کلسترول یک ماده چرب است که در جریان خون انسان وجود دارد. این ماده توسط کبد تولید می شود و به واسطه ژنتیک و تفاوت های سبک زندگی، بدن برخی افراد بیش از دیگران کلسترول تولید می کند.
بدن برای ساخت سلول ها به کلسترول نیاز دارد، اما کلسترول بیش از حد می تواند به انباشت این ماده در سرخرگ ها و تشکیل پلاک منجر شود که موجب سفتی و تنگ شدن رگ های خونی می شود و جریان آزاد خون در بدن را دشوار می سازد. این شرایط به نام آترواسکلروز یا تصلب شرایین شناخته می شود و خطر تشکیل لخته های خون، حملات قلبی و سکته های مغزی را افزایش می دهد.
دو نوع کلسترول وجود دارند که شامل کلسترول بد (LDL) و کلسترول خوب (HDL) می شوند. کلسترول LDL می تواند خطر تشکیل پلاک را افزایش دهد، از این رو، به عنوان کلسترول بد شناخته می شود. از سوی دیگر، کلسترول HDL به دلیل این که مولکول های کلسترول را از جریان خون به کبد باز می گرداند تا در آنجا از بین بروند به عنوان کلسترول خوب شناخته می شود.
همانند کلسترولی که در بدن انسان تولید می شود، این ماده در بدن حیواناتی که به عنوان غذا مصرف می کنیم نیز تولید می شود. در واقع، هر چیزی که دارای کبد باشد دارای کلسترول نیز خواهد بود.
کلسترول نه تنها در جریان خون حیوانات بلکه در بخش های دیگر بدن آنها نیز وجود دارد و البته در محصولات حیوانی مانند گوشت قرمز، گوشت ماکیان، تخم مرغ، شیر و دیگر محصولات لبنی که مصرف می کنیم نیز این ماده یافت می شود.
از سوی دیگر، گیاهان حاوی کلسترول نیستند. اما برخی محصولات گیاهی، مانند روغن نارگیل یا روغن پالم، حاوی چربی هایی هستند که می توانند بر سطوح کلسترول در بدن انسان تاثیرگذار باشند.
دانشمندان پیشتر تصور می کردند که کلسترول غذایی اثر بزرگی بر سطوح کلسترول در خون دارد. در همین راستا، محصولات حاوی کلسترول زیاد، مانند تخم مرغ و میگو، از شهرت بدی برخوردار شدند.
امروز، کارشناسان سلامت می دانند که موضوع به این سادگی نیست. بنابر مطالعه ای که در ژوئن 2018 در نشریه Nutrients منتشر شد، نتیجه گیری پژوهشگران نشان داد این تصور که کلسترول غذایی خطر بیماری قلبی در افراد سالم را افزایش می دهد از نظر علمی قابل پشتیبانی نیست.
در عوض، پژوهشگران به این نکته اشاره داشتند که چربی های ترانس و اشباع که در برخی غذاها وجود دارند، اثر بزرگتری بر سطوح کلسترول دارند تا کلسترول غذایی. در واقع، این بررسی بر شواهدی افزود که نشان می دهند چربی های ترانس و اسیدهای چرب اشباع خطر بیماری قلبیعروقی را افزایش می دهند. یکی از دلایل سردرگمی در این زمینه می تواند با غذاهای حاوی کلسترول زیاد مانند کره، پنیر و گوشت گاو که حاوی سطوح بالای چربی های اشباع نیز هستند، مرتبط باشد.
پس آیا این به معنای آن است که کلسترول غذایی هیچ نقشی در سطوح کلسترول خون ندارد؟ دقیقا این گونه نیست و همچنان اتفاق نظر در این مورد وجود ندارد.
ما می دانیم که حدود 70 تا 80 درصد کلسترول در کبد تولید می شود و ما کنترل چندانی روی آن نداریم. اما 20 تا 30 درصد باقیمانده می تواند با رژیم غذایی مرتبط باشد و شرایط می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد.
به عنوان مثال، یک بررسی در سال 2018 نشان داد که چگونگی تاثیر کلسترول غذایی بر افراد مبتلا به دیابت همچنان نامشخص است. همچنین، برخی افراد دارای زمینه های ژنتیکی هستند که می تواند آنها را نسبت به آثار کلسترول غذایی حساستر سازد.
دنبال کردن یک رژیم غذایی متعادل و ترجیحا به سبک مدیترانه ای برای سلامت کلی قلب و سطوح سالم کلسترول توصیه شده است. مصرف فراوان مواد غذایی کامل، سهم بیشتر مواد غذایی گیاهی و پرهیز یا محدود کردن مصرف غذاهای بسیار فرآوری شده و بسته بندی شده برخی از بهترین اقداماتی است که می توانید انجام دهید.
محدود کردن مصرف چربی های اشباع در رژیم غذایی و مصرف مواد غذایی گیاهی مانند میوه ها، سبزیجات و مغزدانه ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این مواد غذایی نه تنها چربی اشباع کمی دارند و فاقد کلسترول غذایی هستند، بلکه سرشار از فیبر نیز هستند که سلاحی مهم برای مبارزه با کلسترول بالای خون محسوب می شود. یکی از وظایف مهم فیبر حذف کلسترول از بدن است.
همچنین، پرهیز از چربی های ترانس که اغلب در غذاهای سرخ شده، غذاهای بسته بندی شده، مارگارین ها و چربمایه یافت می شود، اهمیت دارد. همانند چربی های اشباع، این مولکول ها کبد را برای تولید کلسترول بیشتر تحریک می کنند و نشان داده اند که سطوح کلسترول بد را افزایش می دهند.
در شرایطی که نیازی نیست مصرف نرمتنان صدفدار را به طور کامل قطع کنید، باید به این نکته توجه داشت که این گروه غذایی معمولا دارای کلسترول بالایی هستند. به عنوان مثال، یک وعده سه اونسی (85 گرمی) از میگو، حدود 100 کالری دارد، اما حاوی 179 میلی گرم کلسترول است. این میزان کلسترول حدود 60 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه 300 میلی گرمی را پوشش می دهد.
در مورد تخم مرغ، همچنان اتفاق نظر درباره اثر آن بر سطوح کلسترول در بدن وجود ندارد. یک بررسی در سال 2018 شواهد کافی مبنی بر تاثیرگذاری مصرف تخم مرغ بر سلامت قلبیعروقی را نیافت، اما یک متاآنالیز که در مارس 2019 در نشریه JAMA منتشر شد، نشان داد افرادی که تخم مرغ بیشتری مصرف می کردند، در معرض خطر بیشتری برای بیماری قلبیعروقی و مرگ قرار داشتند - ارتباطی که به نظر می رسد پیوند مستقیمی با مصرف کلسترول غذایی دارد.
تخم مرغ منبع خوبی برای پروتئین و مواد مغذی دیگر مانند ویتامین B12، روی و کولین است و بیشتر افراد می توانند شش تخم مرغ در هفته مصرف کنند بدون این که نگرانی بابت تاثیر این ماده غذایی بر سلامت قلب وجود داشته باشد. یک تخم مرغ بزرگ دارای 186 میلی گرم کلسترول یا حدود 62 درصد از مقدار مصرف توصیه شده روزانه برای این ماده است.
در شرایطی که رژیم غذایی عاملی تاثیرگذار بر سلامت قلبیعروقی انسان است، گاهی اوقات حتی سالمترین رژیم های غذایی و سبک زندگی نیز ممکن است برای محافظت کامل در برابر کلسترول بالا کافی نباشد. این شرایط به ویژه برای افراد مبتلا به یک بیماری ژنتیکی به نام هیپرکلسترولمی خانوادگی صادق است. از این رو، در برخی موارد ممکن است به مصرف دارو برای مدیریت سطوح کلسترول نیاز باشد.
بر همین اساس است که آگاهی از شرایط کلسترول بدن و همچنین سابقه خانوادگی اهمیت دارد و اگر فکر می کنید در معرض خطر کلسترول بالا قرار دارید با پزشک خود در این زمینه صحبت کنید.