برچسب ها - حکایت

برچسب جستجو

با سعدی در گلستان ؛ باب اول حکایت سی و نهم : کیمیاگر به غصّه مُرده و رنج / ابله اندر خرابه یافته گنج (+صدا)

سیاهی داشت نام او خَصِیب در غایتِ جهل. مُلکِ مصر به وی ارزانی داشت و گویند: عقل و درایتِ او تا به جایی بود که طایفه‌ای حُرّاثِ مصر شکایت آوردندش که پنبه کاشته بودیم بارانِ بی‌وقت آمد و تلف شد. گفت: پشم بایستی کاشتن!

کد خبر: ۱۰۲۱۶۹۴ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۱۰/۰۱

با سعدی در گلستان ؛ باب اول حکایت سی و یکم : اگر خود روز را گوید شب است این / بباید گفتن: آنک ماه و پروین! (+صدا)

وزرایِ نوشیروان در مهمّی از مَصالحِ مملکت اندیشه همی‌کردند و هر یکی از ایشان دگرگونه رای همی‌زدند و ملِک همچنین تدبیری اندیشه کرد.

کد خبر: ۱۰۰۱۷۵۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۲۵

با سعدی در گلستان ؛ باب اول حکایت سی‌ام : پنداشت ستمگر که جَفا بر ما کرد / در گردن او بماند و بر ما بگذشت (+صدا)

پادشاهی به کشتنِ بی‌گناهی فرمان داد. گفت: ای ملِک! به موجبِ خشمی که تو را بر من است، آزارِ خود مجوی که این عقوبت بر من به یک نفس به سر آید و بزهِ آن بر تو جاوید بماند.

کد خبر: ۱۰۰۱۷۴۸ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۲۲

با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و نهم : گر نه اومید و بیمِ راحت و رنج / پایِ درویش بر فلک بودی (+صدا)

یکی از وزرا پیش ذوالنّون مصری رفت و همّت خواست؛ که روز و شب به خدمتِ سلطان مشغولم و به خیرش امیدوار و از عقوبتش ترسان. ذوالنّون بگریست و گفت: اگر من خدای را، عَزَّ وَ جَلَّ، چنین پرستیدمی که تو سلطان را، از جملهٔ صِدّیقان بودمی.

کد خبر: ۱۰۰۱۱۶۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۰۹

با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و هشتم : دریاب، کنون که نعمتت هست به‌دست / کاین دولت و مُلک می‌رود دست به دست (+صدا)

درویشی مجرّد به گوشه‌ای نشسته بود. پادشاهی بر او بگذشت. درویش از آنجا که فَراغِ مُلکِ قناعت است، سر بر نیاورد و التفات نکرد. سلطان از آنجا که سَطْوَتِ سلطنت است، برنجید و گفت: این طایفهٔ خرقه‌پوشان امثالِ حیوان‌اند و اهلیّت و آدمیّت ندارند.

کد خبر: ۹۹۷۲۹۸ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۰۷

با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست‌و‌هفتم : کس نیاموخت علمِ تیر از من / که مرا عاقبت نشانه نکرد (+صدا)

یکی در صنعتِ کُشتی گرفتن سرآمد بود، سیصد و شصت بندِ فاخر بدانستی و هر روز به نوعی از آن کشتی گرفتی. مگر گوشهٔ خاطرش با جمالِ یکی از شاگردان میلی داشت.

کد خبر: ۹۹۷۲۹۶ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۷/۰۲

با سعدی در گلستان / باب اول، حکایت بیست‌و‌ششم : به هم بر‌مَکن تا توانی دلی / که آهی جهانی به هم بر‌کند (+صدا)

حاکم از گفتن او برنجید و روی از نصیحتِ او در هم کشید و بر او التفات نکرد، تا شبی که آتشِ مَطبَخ در انبارِ هیزمش افتاد و سایرِ املاکش بسوخت وز بسترِ نرمش به خاکسترِ گرم نشاند.

کد خبر: ۹۹۷۲۹۴ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۶/۲۸

با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و پنجم : مهتری در قبولِ فرمان است / ترکِ فرمان دلیلِ حِرمان است (+صدا)

یکی از ملوکِ عرب شنیدم که متعلّقان را همی‌گفت: مرسومِ فلان را چندانکه هست مُضاعَف کنید که مُلازِمِ درگاه است و مترصّدِ فرمان؛ و دیگر خدمتگاران به لَهْو و لَعِب مشغول‌اند و در اَدایِ خدمت مُتَهاوِن.

کد خبر: ۹۹۷۲۹۳ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۶/۲۶

با سعدی در گلستان / باب اول حکایت بیست و چهارم : گرچه تیر از کمان همی‌ گذرد / از کمان‌دار بیند اهلِ خرد (+صدا)

خواجه بر این وقوف یافت و از خطر اندیشید و در حال جوابی مختصر، چنان که مصلحت دید، بر قَفای ورق نبشت و روان کرد. یکی از متعلّقان واقف شد و ملِک را اعلام کرد که فلان را که حبس فرمودی با ملوکِ نواحی مراسله دارد.

کد خبر: ۹۹۷۲۸۵ تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۶/۲۴