همه ما می دانیم که مصرف بیش از اندازه قند می تواند سلامت ما را به روش های مختلف تحت تاثیر قرار دهد و بر همین اساس است که برخی میزان مصرف قند روزانه خود را با خوردن و آشامیدن سالمتر کاهش می دهند.
به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "لایف هک"، آغاز یک برنامه سمزدایی قند فواید بسیاری دارد، اما این کار باید به روش درست صورت بگیرد. حذف قندهای پالایش شده راه حلی آشکار محسوب می شود، اما برخی افراد حذف میوه هایی که حاوی قندهای طبیعی و کربوهیدارت ها هستند را نیز برای کاهش مصرف قند ضروری می دانند. اما آیا این توصیه درست است یا حذف انواع مختلف قند موجب عدم تعادل در رژیم غذایی ما می شود؟
هنگامی که با واژه قند مواجه می شویم، به چیزی شیرین فکر می کنیم و این ارتباط در ذهن ما می تواند ضروری بودن کاهش یا قطع مصرف میوه ها برای یک رژیم غذایی کم قند را به یک باور تبدیل کند.
اما قندهای طبیعی مانند فروکتوز به اندازه قندهای فرآوری شده یا پالایش شده بد هستند؟ و آیا به واقع ما آنها را به اسم سلامت از رژیم غذایی خود حذف می کنیم؟
تمام قندها از دو جز تشکیل شده اند که شامل فروکتوز و گلوکز می شوند و این مساله برای هر چیزی از کیک شکلاتی تا یک موز صادق است. به بیان دیگر، ساختار مولکولی تمام قندها یکسان است.
بدن انسان قندها را با ارسال آن از طریق جریان خون به لوزالمعده پردازش می کند، که سپس انسولین - هورمونی که به عنوان تنظیم کننده قند بدن انسان عمل می کند - ترشح می کند. از این زمان به بعد، قند یا به انرژی تبدیل می شود و یا به عنوان چربی در عضلات، کبد یا سلول های چربی ذخیره می شود. مصرف بیش از اندازه قند موجب می شود تا بدن انسولین بیشتری ترشح کند و با گذشت زمان این شرایط می تواند به شکل گیری مقاومت به انسولین منجر شود. این به معنای آن است که بدن دیگر قادر نیست به صورت کارآمد قندها را به انرژی قابل استفاده تبدیل کند. مقاومت به انسولین می تواند به بیماری دیابت و مشکلات سلامت دیگر منجر شود.
به رغم یکسان بودن ساختار قند چه در یک شیرینی و چه در یک توت فرنگی، روشی که بدن ما قندهای میوه را پردازش می کند با روش پردازش قندهای پالایش شده متفاوت است.
اول، میوه ها جدا از قند حاوی مواد مغذی فراوانی هستند. آنها سرشار از ویتامین ها، آنتی اکسیدان ها و آب هستند که بدن برای عملکرد سالم به آنها نیاز دارد. در مقابل، محصولات حاوی قندهای پالایش شده به طور معمول حاوی چربی های اشباع نیز هستند که هیچ سود اضافی ارائه نمی کند.
دوم، میوه ها حاوی فیبر هستند. وجود فیبر به بدن اجازه می دهد تا قندها به روشی کارآمدتر شکسته شوند. فیبر روند گوارش گلوکز را کند می کند و از این رو، بدن مدت زمان بیشتری برای استفاده از قند به عنوان سوخت به جای ذخیره آن در قالب چربی در اختیار دارد و همچنین، موجب افزایش ناگهانی ترشح انسولین نیز نمی شود که می تواند به سرعت نیز افت کرده و سطوح پایین قند را رقم بزند. این شرایط از هوس های غذایی معمول برای خوراکی های شیرین نیز پیشگیری می کند.
سوم، میوه حاوی قند کمتری نسبت به یک برش کیک است. اگر 100 گرم توت فرنگی را با 100 گرم کیک مقایسه کنید، بدون تردید، کیک پیروز رقابت بیشترین میزان قند خواهد بود.
مردم نوشیدن آب پرتقال یا آبمیوه های دیگر را مد نظر قرار می دهند زیرا فرض می کنند آنها به اندازه میوه کامل سالم و مفید هستند. اما مشکل این است که آبمیوه منبع غلیظتری از فروکتوز بدون دیگر مواد مغذی یک میوه کامل محسوب می شود. محتوای فیبر میوه که به گوارش کارآمدتر قندها کمک می کند و در پوست و پالپ میوه کامل یافت می شود، دیگر در آبمیوه وجود ندارد. این به معنای آن است که قند با سرعت بیشتری توسط کبد جذب می شود و تقریبا شرایطی مشابه با مصرف قند پالایش شده شکل می گیرد، که به افزایش ناگهانی انسولین منجر شده و بیشتر آن به صورت چربی در سلول ها ذخیره می شود.
در شرایطی که قند به واسطه افزایش استفاده از محصولات حاوی قند پالایش شده از شهرتی بد برخوردار شده است، اما نتایج یک مطالعه نشان داد که مصرف روزانه میوه می تواند خطر ابتلا به دیابت و همچنین بیماری قلبی را در زنان کاهش دهد.
قند بخشی ضروری از رژیم غذایی محسوب می شود زیرا انرژی مورد نیاز سلول های بدن انسان را تامین می کند تا عملکردی درست را ارائه کنند. از این رو، مصرف قندهای طبیعی مانند فروکتوز موجود در میوه (یا حتی لاکتوز که در شیر یافت می شود) می تواند مقدار سالم از قند مورد نیاز شما را تامین کند. مصرف قند به همراه فیبر موجود در میوه به گوارش درست آن کمک کرده و امکان کارکرد موثر بدن را فراهم می کند.